Πρόκειται για ένα υποκείμενο που προέρχεται από την διασταύρωση Vitis berlandieri και Vitis riparia. Σήμερα υπάρχουν 5 διαφορετικοί κλώνοι αυτού του υποκειμένου:  10, 11, 169, 241 και 758.

Το 420Α MGΤ έχει μια πολύ καλή αντοχή στη ριζόβια μορφή της φυλλοξήρας. Επίσης, παρουσιάζει έναν καλό βαθμό αντοχής στους νηματώδεις Meloidogyne incognita και Meloidogyne arenaria.

Το 420 Α MGT έχει ανθεκτικότητα μέχρι 35 – 40 % σε ολικό ασβέστιο, μέχρι 20% σε ενεργό ασβέστιο και στο ΔΔΧ* (βλέπε R 110) έως 40. Η ανθεκτικότητα του στην χλώρωση σιδήρου θεωρείται μέτρια έως καλή. Το συγκεκριμένο υποκείμενο είναι κατάλληλο για βαθιά, γόνιμα, αργιλώδη εδάφη με επαρκή εδαφική υγρασία. Ωστόσο, είναι ακατάλληλο για συμπαγή-συνεκτικά εδάφη και σε συνθήκες υπερβολικής ανοιξιάτικης υγρασίας. Επιπλέον, παρουσιάζει δυσκολία στην απορρόφηση του καλίου από το έδαφος. Ορισμένες ευαίσθητες ποικιλίες ενδεχομένως να παρουσιάζουν συνέχεια συμπτώματα έλλειψης καλίου.

Η ευρωστία που μεταδίδεται από το 420 A MGΤ είναι χαμηλή και η βλαστική ανάπτυξη είναι περιορισμένη. Ωστόσο, τείνει να καθυστερήσει την ωρίμανση των σταφυλιών. Το 420 Α  ευνοεί την έναρξη της άνθισης. Δεδομένης της μειωμένης ευρωστίας, θα πρέπει να επιδιώκεται ο περιορισμός των αποδόσεων, ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια της παραγωγής, προκειμένου να αποφευχθεί η οποιαδήποτε ανισορραγία. Δίνει ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα με Cabernet Franc M, Merlot M και Tannat M.

Η παραγωγή του ξύλου είναι μέτρια (30 000 έως 60 000 μέτρα / ha) οι κληματίδες ξυλοποιούνται εύκολα, αλλά η διάμετρος των μεσογονατίων μερικές φορές είναι λεπτή. Η ανάπτυξη των μασχαλιαίων οφθαλμών είναι σημαντική. Η ικανότητα των μοσχευμάτων του 420 Α MGT στη ριζοβολία είναι χαμηλή ενώ ή ικανότητά του στην συγκόλληση είναι μέτρια. Για να βελτιωθεί το ποσοστό ριζοβόλησης των μοσχευμάτων, μπορεί να χρησιμοποιηθεί λίγο περισσότερο ορμόνη .

Η αντοχή του 420 A MGT στην φυλλόβια μορφή της φυλλοξήρας είναι μέτρια αλλά έχει έναν υψηλό βαθμό αντοχής στο ωίδιο.